ییلاق می رفتیم.
ما با "زرنگیس مره بنه کوهونه موجه"
ما
با پریدن ها ،
"زرج"
"آئیل"
ییلاق می رفتیم.
با دیدنی ها
در مسیر راه
دریای سبزه
آلاله های سرخ
در مهربانی های هر " چاک"
ییلاق می رفتیم.
با دنگ دنگ زنگ
با های هوی " گالشان " کوه
از رود ،
از دره های تنگ
از جنگل انبوه
از لابلای شاخه های " راش" و "مازو"
ییلاق می رفتیم.
از " سنگ ریز " و " ماکلاش " و " لاروخانی"
ما
با
" عجب بالا بلنده دیلمانی "
ییلاق می رفتیم.
با بوی خوب پونه در باد
با اشتهای نان " کوماج "
ییلاق می رفتیم.
پیغام ما را
" کشکرت " می برد.
((ابراهیم شکیبایی لنگرودی))
درباره این سایت